بار‌ها در ادارات دولتی و غیردولتی شنیده می‌شود که افراد به این دلیل کارایی بالایی ندارند که احساس می‌کنند، اگر در حد اعلا کار کنند، ناکارآمدی دیگران مشخص می‌شود و این افراد ناکارآمد به هر ترتیب، فرد کارآمد را حذف می‌کنند تا ناکارآمدی آنان به چشم نیاید و این دور تسلسل همچنان ادامه پیدا می‌کند.
به گزارش «تابناک»، در تاریخ سیاسی گذشته و اکنون ایران، میان مدت زمان صدرات، وزارت و یا مسئولیت یک فرد و خلقیاتی همچون چاپلوسی و بی‌شخصیتی او، ارتباط مستقیمی است، به گونه‌ای که عموم افراد صاحب‌فکر، صاحب‌شأن و خدمتگزار و صاحب عقیده، مدت زمان کوتاهی مدیریت کرده و بسیار زود حذف شده‌اند.
متأسفانه این روند در سطوح مدیریتی میانی نیز بسیار رایج و البته مسأله‌ای رنج‌آور است. اگر در سطوح مدیریتی بالا، تملق و چاپلوسی افراد در قالب گرایش‌های سیاسی خود را توجیه و افراد مستقل را به دلیل ناهمخوانی در گرایش‌های سیاسی حذف می‌کنند، در سطوح میانی، رسما و آشکارا این چاپلوسی و تملق و وابستگی شخصی افراد است که باعث می‌شود آنان در مناصب گوناگون به کار گرفته شوند.
در چنین روندی حتی افراد با سواد و تحصیل‌کرده نیز به بیماری همچون تملق و چاپلوسی و تلاش برای حذف افراد کارآمد روی می‌آورند، تا جایی که برخی بر این باورند، این ساختار است که خود را به همه تحمیل می‌کنند؛ بدین ترتیب که ساختار اداری و مدیریتی کشور، باعث می‌شود حتی افراد صاحب‌فکر و تحمل نیز یا بدین خلق ناپسند آلوده و یا از چرخه حذف شوند.
منبع: وب سایت تابناک
